Laat alle kwaliteiten schitteren – Doelgerichte teams deel 4 (teamrollen)

Er zijn verschillende strategieën om een doelgericht team te worden. Dat kan je ontdekken met teamrollentest De Voetbaltest. Of je leest het in de exclusieve blogs van Jaap Visser. In ieder verhaal staat een andere spelstrategie centraal. Lees hier deel 4 van zijn inspirerende voetbalverhalen!

Brazilië 1970

Elkaar de bal gunnen, het eigen ego in toom houden, samenwerken, voor elkaar werken. Het zijn voorwaarden voor een teamsport, maar ga de Koninklijke Kanaries van het Braziliaanse voetbal maar eens vertellen dat zij hun hemelse gezang op elkaar moeten afstemmen. En dat ze niet al te hard moeten fluiten, in elk geval niet de hele tijd. Ga Rivelino, Jairzinho, Gerson, Clodoaldo, Tostão en Pelé, Koning Voetbal in eigen persoon, vertellen dat zij niet moeten overdrijven in hun balverliefdheid en zelfbevrediging. Prettige wedstrijd, dat wordt hommeles.

Maar Mario Zagalo slaagde er in 1970 in om een elftal met veel (in de ogen van menige kenner veel te veel) wereldspelers te smeden tot een collectief, wat heet: tot een homogeniteit. Gerson verdeelde het spel over de vedetten en sprong te hulp als een van hen in het nauw dreigde te raken. Clodoaldo pakte de tegenstander de bal af en leverde die dan in bij Gerson, of bij Pelé, die het spel, met instemming van Gerson, ook zo nu en dan verdeelde en vervolgens mee ten aanval snelde, voor een één-tweetje met Tostão, een combinatie met Jairzinho of Rivelino, of om zelf op doel te schieten, of te koppen. En hij, Edson Arentes do Nascimento, Pelé, de grootste van allemaal, liep zich het vuur uit de sloffen als het Brazilië van Zagalo op het Wereldkampioenschap in Mexico de bal een keertje kwijt was. En dat bij een adembenemende temperatuur van soms tegen de veertig graden.

De Braziliaanse wonderploeg had alle drie zijn poulewedstrijden op het WK gewonnen toen Jairzinho de internationale pers te woord stond. Barstensvol zelfvertrouwen zei hij: ‘Het Braziliaanse elftal is geen bij elkaar geraapt stel briljante individualisten, maar het is eigenlijk één geheel. Iedereen werkt voor iedereen. Die team-eenheid maakt ons zo sterk, sterker dan ooit tevoren. Als je ziet hoe toch enorme namen als Pelé en Tostão achter elke verloren bal aansjouwen. Daarom ook wordt Brazilië wereldkampioen.’

Coach Zagalo had als voetballer zelf de WK’s van 1958 en ’62 gewonnen. Hij had als linksbuiten geglorieerd aan de zijde van Pelé, en zich als aanvaller een fanatieke teamspeler getoond. Als coach sprak hij de taal van zijn jongens die hij er van wist te overtuigen dat zij geschiedenis zouden schrijven mits zij in staat waren hun kwaliteiten te bundelen. Zagalo’s filosofie: als voetballers die alles kunnen een stapje opzij doen voor anderen die in een zeker onderdeel net even wat meer bedreven zijn, dan zullen zij samen beter dan de beste tegenstander zijn.

En de Goddelijke Kanaries waren op het eerste WK met kleurentelevisie ongenaakbaar. De gele parade die door de Mexicaanse stadions trok, was vrolijk en indrukwekkend. Het jogo bonito waar Brazilianen verzot op zijn, werd gepaard aan Europese doelmatigheid. Het prachtige spel stond niet op zichzelf, maar diende het resultaat. Frivoliteit was niet het doel, maar een middel om de tegenstander te ontwrichten waarna een trefzekere, soms zelfs zakelijke afronding volgde. Het Braziliaanse voetbal was mooi en goed, volgens velen mooier en beter dan ooit op een WK is vertoond. Met als summum de paukenslag waarmee de finale tegen Italië op zondag 21 juni 1970 voor ruim 100.000 toeschouwers in het Azteken Stadion van Mexico Stad werd besloten:

Diep op zijn eigen speelhelft herovert Tostão de bal. Vijf korte tikjes later is Clodoaldo aan zet. Slalommend legt de rechtermiddenvelder (nog steeds op de Braziliaanse helft) vier Italianen in de luren, alvorens af te spelen aan Rivelino. Die stuurt op links de overgestoken rechtsbuiten Jairzinho diep. Jairzinho trekt naar binnen, schuift de bal af op Pelé, die ‘m achteloos verder naar rechts tikt, zonder te kijken, maar in de overtuiging dat rechtsback Carlos Alberto naar voren is gestormd om in het gat te duiken dat Jairzinho heeft achtergelaten. De bal maakt een kleine hupje zodat Carlos Alberto ‘m vol op zijn rechter kan nemen. Het schot van de Braziliaanse aanvoerder schroeit het net in de verre hoek: 4-1.

Wilt u weten hoe een een doelgericht team kunt worden? Doe dan De Voetbaltest en ontdek de teamrollen en de ideale teamopstelling! Bel ons op 06 30 95 86 61 of mail info@schateiland.com. Wil je het e-boek ‘Doelgerichte teams’ ontvangen? Dan horen wij dat graag!